Μια εμβληματική μορφή της σύγχρονης τέχνης, ο σπουδαίος γλύπτης Θεόδωρος έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 87 ετών. Έργα του Θεόδωρου κοσμούν το δημόσιο χώρο, όπως το γλυπτό του «Ωρολόγιον του μετρό» στο κεντρικό σταθμό του Μετρό στο Σύνταγμα.

Επίσης, βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές και σε μουσεία. Έργα του παρουσιάστηκαν πέρυσι στο πλαίσιο της documenta 14 στην Αθήνα και το Κάσελ.

Η ζωή και το έργο του

Ο γλύπτης Θεόδωρος Παπαδημητρίου γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1931. Σπούδασε Γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με καθηγητή τον Μιχάλη Τόμπρο. Συνέχισε τις σπουδές του με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (ΙΚΥ) στην Εcole des Beaux Arts στο Παρίσι, με καθηγητή στη γλυπτική τον Μαρσέλ Ζιμόντ, για να περάσει σε μία συστηματική έρευνα για ζητήματα της γλυπτικής στον δημόσιο χώρο, δημιουργώντας και τις πρώτες ανεικονικές συνθέσεις του σε μέταλλο, σαν προτάσεις σύγχρονης γλυπτικής στον δημόσιο χώρο.

Το 1961 πραγματοποιεί την πρώτη έκθεση του έργου του στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Παρισιού. Η περίοδος που ακολουθεί (1962-65) είναι ιδιαίτερα σημαντική για τον γλύπτη, ενώ το 1965 συμμετέχει στη Μπιενάλε Νέων στο Παρίσι και κερδίζει το βραβείο Ροντέν.

Η συμβολή του Θεόδωρου την περίοδο της δικτατορίας στην Ελλάδα

Τα ζητήματα επικοινωνίας διά μέσου της τέχνης, η τέχνη στον δημόσιο χώρο γίνονται για τον καλλιτέχνη πιο κρίσιμα και άμεσης σημασίας στην περίοδο της δικτατορίας στην Ελλάδα. Η γλυπτική έκφρασή του παίρνει μορφές παρεμβατικής επικοινωνίας, όπως η μεγάλη έκθεση-εκδήλωση στο Εργαστήριο Σύγχρονης Τέχνης του Ινστιτούτου Γκαίτε.

Από το 1971 έως το 1976 κεντρικό σημείο αναφοράς τού έργου του είναι οι «Χειρισμοί», όπου η γλυπτική ως μέσο επικοινωνίας διαλέγεται, δομείται και αποδομείται στη σχέση της με τα άλλα μέσα επικοινωνίας. Το 1972 διδάσκει γλυπτική στο California State University. Από το 1977 έως το 1983 συμμετέχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ιταλία, τις ΗΠΑ, το Βέλγιο, την Κίνα, τη Βουδαπέστη κ.ά. Το 1980 γίνεται καθηγητής Πλαστικής στο ΕΜΠ της Αθήνας. Το 1983 η Εθνική Πινακοθήκη διοργανώνει μεγάλη αναδρομική έκθεση, όπου εκτίθενται έργα της περιόδου 1953-1983. Ακολουθούν εκθέσεις, εκδηλώσεις, εγκαταστάσεις σε Τουρκία, Ιταλία, Πορτογαλία, Ελλάδα και ολοκληρώνονται ενότητες που είχαν μείνει ανολοκλήρωτες, όπως οι «Ισορροπίες «90», «Καρυάτιδες «94»».

Η κηδεία του θα γίνει την ερχόμενη Δευτέρα, 11 Ιουνίου, στις 12 το μεσημέρι στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Ρηγίλλης.

Επιθυμία του, αντί στεφάνων να γίνει δωρεά στο Διεπιστημονικό Κέντρο Μελέτης Γλυπτικής, Αρχιτεκτονικής και Επικοινωνίας “CitiesinBalance” ή σε κάποιον άλλο κοινωφελή οργανισμό.

ΒΠ