Έχουν περάσει 31 χρόνια, αλλά πάντα θα είναι εκεί να μας θυμίζει πως ένα αθλητικό γεγονός μπορεί να αλλάξει μια ολόκληρη χώρα.

Ο άθλος του 1987 με την κατάκτηση από την εθνική μας ομάδα του Ευρωμπάσκετ το οποίο και φιλοξένησε η χώρα μας, περνάει ίσως ως η κορυφαία στιγμή του ελληνικού αθλητισμού, τουλάχιστον σε ομαδικό επίπεδο αν αναλογιστεί κανείς το πότε έγινε και κόντρα σε ποιες χώρες.

Τότε που η τεράστια Σοβιετική Ένωση και η τρομερή Γιουγκοσλαβία ήταν Ενωμένες, σχεδόν ανίκητες και η μικρή Ελλάδα ύψωσε το ανάστημά της γράφοντας μοναδική ιστορία. Ναι απίστευτη ήταν και η νίκη επί της Σοβιετικής Ένωσης το 1989, το ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του Ζάγκρεμπ, αλλά και η νίκη επί των ΗΠΑ στη Σαϊτάμα.

Όμως το 1987 είναι ο σταθμός ορόσημο που άλλαξε τον αθλητισμό στη χώρα μας και κυρίως μετέτρεψε σε εθνικό άθλημα το μπάσκετ. Εκτοξεύοντας τη δημοφιλία του ανά την ελληνική επικράτεια η οποία γέμισε με μπασκέτες και άλλαξε μια για πάντα και τη μοίρα του ίδιου του αθλήματος.

Το σασπένς του τελικού με τη Σοβιετική Ενωση (103-101 στην παράταση), η αυταπάρνηση της ομάδας στον αξέχαστο ημιτελικό με τη Γιουγκοσλαβία (84-78), το πάθος που ξεχείλιζε στα νοκ άουτ παιχνίδια με την Ιταλία στον προημιτελικό αλλά ουσιαστικά και με τη Γαλλία στον αγώνα πρόκρισης του ομίλου, η πρώτη μεγάλη νίκη (επί της Γιουγκοσλαβίας στη δεύτερη αγωνιστική του ομίλου) στη διοργάνωση, το αίσθημα της αδικίας στη δύσκολη ήττα από τη Σοβιετική Ενωση στους ομίλους είναι αναμνήσεις που σε όσους τις έζησαν από κοντά αλλά και σε όσους τις διδάχθηκαν από διηγήσεις και εικόνες της εποχής, έχουν μείνει ανεξίτηλες.

Ας θυμηθούμε τις επικές στιγμές του τελικού με τη Σοβιετική Ενωση: