Η ιστορία είναι λίγο-πολύ γνωστή,ο  πρώτος προπονητής του Τεντόγλου όμως μας την είπε και στον Αθήνα 984, στην εκπομπή Sport City  «μια παρέα παιδιών ερχόταν στο γήπεδο και έκανε παρκούρ. Μάλωναν συνέχεια με τους φύλακες, επειδή υπήρχε κίνδυνος τραυματισμού τους, γιατί έκαναν ακροβατικά στις κερκίδες και στα υδραγωγεία, αφού το γήπεδο των Γρεβενών ήταν υπό κατασκευή. Μου ζήτησαν να χρησιμοποιήσουν το σκάμμα και τους το επέτρεψα με επιφύλαξη. Την άλλη μέρα είδα ότι τα άφησαν όλα τακτοποιημένα, μετά τις τούμπες στο στρώμα του ύψους. Κέρδισα σιγά-σιγά την εμπιστοσύνη τους και ξεχώρισα τον Μίλτο που ήταν και ο μεγαλύτερος σε ηλικία και περισσότερο γυμνασμένος από τους άλλους. Δεν τον πίεσα, τον προέτρεπα να κάνει ύψος, μήκος και δειλά-δειλά με άκουγε. Ήταν ατίθασος, όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας του και δεν ήθελε να μπει σε καλούπια. Σε δυο-τρεις εβδομάδες άρχισε να ζητάει από μόνος του να κάνει άλματα. Πρώτη φορά αγωνίσθηκε σε διασυλλογικούς αγώνες και έκανε 5.92 στο Άργος Ορεστικό. Μετά έκανε έπταθλο στα Γιάννινα και κέρδισε. Άρχισε να του αρέσει και ο αγώνας –κλειδί για την καριέρα του, ήταν στο πανελλήνιο πρωτάθλημα παμπαίδων στη Θεσσαλονίκη, όπου βγήκε δεύτερος στο μήκος. Πρώτος ήρθε ένας αθλητής από τη Λάρισα. Δεν τον πίεσα, τα καλοκαίρια έφευγε για την Γερμανία όπου μένει ο πατέρας του, κι όταν γύρισε ήρθε μόνος του και με ρώτησε: «πότε αρχίζουμε προπονήσεις;». Τα μετάλλια τον γλύκαναν».

-Γιατί το παρκούρ βοηθάει τους νεαρούς να γίνουν αθλητές υψηλών προδιαγραφών, μιας και ο Λευτέρης Πετρούνιας πέρασε από αυτό το σπορ;

«Επειδή τα παιδιά βγάζουν τον εγωισμό τους. Έχουν ένα στόχο, τον πετυχαίνουν και στη συνέχεια θέλουν να ξεπεράσουν τον εαυτό τους. Μαθαίνουν το σώμα τους, τα όρια τους και έχουν σχέδια , να πάνε μακρύτερα»

Πολλοί τον ρωτούν γιατί δεν κράτησε τον Τεντόγλου στα Γρεβενά και η απάντηση του είναι αφοπλιστική «Κανένας δεν μπορεί να σταματήσει την εξέλιξη ενός αθλητή, μόνο να την καθυστερήσει. Ο καλύτερος πρέπει να προπονείται με τους καλύτερους, στα καλύτερα στάδια και με τις καλύτερες συνθήκες. Αν έμενε στα Γρεβενά για να ικανοποιήσουμε τον τοπικισμό μας, θα αποτελούσαμε τροχοπέδη στην καριέρα τους. Πέρασε εξάλλου και στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο στην Αθήνα».

Βέρος Γρεβενιώτης ο 45χρονος Παπανίκος, από το χωριό Καλόχι, αισθάνεται «ικανοποίηση και υπερηφάνεια, τόσο εγώ, όσο και η πόλη των Γρεβενών που φωταγωγήθηκε. Άλλο να είναι δεύτερο ένα παιδί μας στο παγκόσμιο πρωτάθλημα εφήβων, κι άλλο πρωταθλητής Ευρώπης στους άνδρες. Μιλάμε συχνά και αναγνωρίζει τη συμβολή μου στην εξέλιξη του»