Σε προσεκτικό επαναπροσδιορισμό της έως τώρα τυφλής επιχείρησης άλωσης των δυνάμεων της κεντροαριστεράς, όπως αυτή εκδηλώθηκε κυρίως μέσα από την τακτική της άκομψης «μετακίνησης» πρώην βουλευτών του ΠΑΣΟΚ προς την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, προέβη ο πρωθυπουργός Α. Τσίπρας κατά την διάρκεια της παρέμβασης του στην εκδήλωση που συνδιοργάνωσαν με θέμα «Ευημερία για όλους σε μια βιώσιμη ευρώπη» η ομάδα της Προοδευτικής συμμαχίας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατικών του Ε.Κ, το ελληνικό γραφείο του Friedrich- Ebert-Stiftung και το Ινστιτούτο Ερευνών και πολιτικής Στρατηγικής (ΙΝΕΡΠΟΣΤ), τις δράσεις του οποίου συντονίζει η πρώην Υπουργός του ΠΑΣΟΚ Λ. Κατσέλη, μετά τον θάνατο του συζύγου της Γ. Αρσένη.

Αυτή τη φορά ο Α. Τσίπρας επέλεξε τον δρόμο της «ενάρετης» προσέγγισης, αποφεύγοντας τη δίκη προθέσεων, δηλαδή την εκτόξευση «αυθαίρετων» καταγγελιών σε βάρος της Φ. Γεννηματά πως εφόσον δεν ανταποκρίνεται στο κάλεσμα του για κοινή συμπόρευση ΣΥΡΙΖΑ- ΚΙΝΑΛ και λοιπών κεντροαριστερών δυνάμεων σημαίνει πως έχει δώσει τα χέρια κάτω από το τραπέζι για συνεργασία με τον Κ. Μητσοτάκη.

Ο λόγος που δεν επιδόθηκε στην επίδειξη ενός αλαζονικού ηγεμονισμού απέναντι στις ηγεσίες των κομμάτων της κεντροαριστεράς, κυρίως του ΚΙΝΑΛ, είναι επειδή στο Μέγαρο Μαξίμου τις τελευταίες ημέρες άρχισαν να αντιλαμβάνονται πως η «συνταγή» αυτή αντί για διαιρέσεις στην κοινωνική βάση του πάλαι ποτέ κραταιού κινήματος πυροδότησε «αμυντικές συσπειρώσεις» και «συναισθηματική περιφρούρηση» του χώρου ακόμη και από ένα τμήμα στελεχών, που το 2015 έδωσε την ευκαιρία στον Α. Τσίπρα να δοκιμάσει την τύχη του στην διακυβέρνηση της χώρας.

Ειδικά μετά την επιπόλαιη απόφαση του να «υπουργοποιήσει» δυο πρώην βουλευτές του ΠΑΣΟΚ αντί να κερδίσει πόντους στο χώρο της κεντροαριστεράς διαπιστώθηκε πως αυτή η κίνηση επικοινωνιακά ήταν επιζήμια και έδωσε την εικόνα πως βρίσκεται σε εξέλιξη ένας πόλεμος, όπου η Φ. Γεννηματά είναι ο Δαυίδ και η Α. Τσίπρας ο Γολιάθ. Ακόμη και στελέχη, που ήδη έχουν οργανωθεί τα τελευταία χρόνια στο ΣΥΡΙΖΑ, έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου για τους άγαρμπους όρους με τους οποίους επιχειρήθηκε τις προηγούμενες ημέρες να προχωρήσει το σχέδιο εξάπλωσης της γοητείας του ΣΥΡΙΖΑ στην βάση της κεντροαριστεράς.

Με βάση τα παραπάνω δεν είναι τυχαίο κατά τη διάρκεια της ομιλίας του ο Α. Τσίπρας προσπάθησε να δικαιολογηθεί για τους έως τώρα χειρισμούς του, δίνοντας εμμέσως πλην σαφώς εξήγηση για την παρεξήγηση των προθέσεων του, όταν ανέφερε πως σέβεται την ιστορία του ΚΙΝΑΛ και δεν επιδιώκει την άλωση του, αλλά μια τίμια συνεργασία με τον συγκεκριμένο χώρο, ώστε να διαμορφωθεί ένα δημοκρατικό μέτωπο που θα λειτουργήσει ως ανάχωμα απέναντι στην άνοδο της ακροδεξιάς και του ακραίου νεοφιλελευθερισμου στην ευρώπη. Επίσης εξίσου ενδιαφέρουσες, σε επίπεδο επικοινωνιακής διόρθωσης, ίσως επειδή και το ακροατήριο ήταν τέτοιο στην ομιλία του, υπήρξαν και οι αποδοκιμαστικές αναφορές που έκανε σε συγκεκριμένες κυβερνήσεις του παρελθόντος. Ακόμη και αν το έκανε με υστεροβουλία, δηλαδή για να εμφανιστεί ο ίδιος ως ο «αίρων την αμαρτία του παλαιού πολιτικού κόσμου», αφήνοντας να εννοηθεί πως επί των ημερών του ΣΥΡΙΖΑ το μνημόνιο της «αριστεράς» ήταν ένας άλλος δρόμος, που κράτησε την κοινωνία όρθια, εν τούτοις προχώρησε σε στοχευμένες επικρίσεις προς τις κυβερνήσεις του παρελθόντος, ενώ αίσθηση προκάλεσε η για πρώτη φορά αιχμηρή του αναφορά στην διακυβέρνηση του Κ. Καραμανλή. Ξεκίνησε με αιχμές κατά του Κ. Σημίτη, δεδομένου πως η πλειονότητα του ακροατηρίου από το χώρο του ΠΑΣΟΚ ήταν παλαιοί «υποστηρικτές» του Γ. Αρσένη, και του Α. Τσοχατζόπουλου. «Οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν βέβαια, είναι άμοιρες ευθυνών, για αυτή τη στοχοποίηση.Καλλιέργησαν την αυταπάτη της ισχυρής οικονομίας που όμως τα θεμέλιά της ήταν χτισμένα πάνω στην άμμο.Μια ρηχή οικονομία, με ρηχή παραγωγική βάση, βασισμένη σχεδόν εξολοκλήρου σε υπηρεσίες, με ένα σκληρό νόμισμα που έγινε μοχλός για τη δημιουργία μιας οικονομικής και τραπεζικής φούσκας που σύντομα κατέρρευσε.Και ταυτόχρονα ένας δημόσιος τομέας μη αποτελεσματικός, ένα κοινωνικό κράτος ασθενές, εκτεταμένο δίκτυο παραοικονομίας και πελατειακών σχέσεων» ανέφερε χαρακτηριστικά.

Για να περιλάβει στη συνέχεια και τον Κ. Καραμανλή, ο οποίος την ίδια ημέρα είχε υποστεί επίθεση και από τις αποκαλύψει του Ε. Μπαρόζο πως επί των ημερών της διακυβέρνησης του η Κομισιον δεν είχε καθαρή εικόνα για τα στατιστικά στοιχεία της ελληνικής οικονομίας. «Και με μια δεξιά κυβέρνηση, λίγο πριν τη κρίση, που φρόντισε να εκτινάξει το έλλειμμα σε δυσθεώρητα μεγέθη» ανέφερε ο Α. Τσίπρας για τον Κ. Καραμανλή, αφήνοντας στη συνέχεια αιχμές κατά του Γ. Παπανδρέου και του Λουκά Παπαδήμου. Και κατόπιν το μοιραίο λάθος, για την Ελλάδα αλλά και για την Ευρώπη, να παραδοθούν τα κλειδιά της διαχείρισης στο ΔΝΤ.Και έτσι η Ελλάδα έγινε το πειραματόζωο μιας αποτυχημένης πειραματικής εφαρμογής του δόγματος του σοκ. Που είχε σαν αποτέλεσμα να χάσουμε σε λίγους μήνες το 25% του ΑΕΠ, αλλά και να οδηγηθούμε σε αδιανόητα υψηλά μεγέθη ανεργίας και χρέους».

Για να καταλήξει στην «αποθέωση» των δικών του ημερών στη διακυβέρνηση της χώρας, λέγοντας: « Τα τελευταία 4 χρόνια, όμως, η κατάσταση άλλαξε. Η Ελλάδα, παρότι είναι μια μικρή χώρα, που εκπροσωπεί περίπου το 2% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ, ξεκίνησε να οικοδομεί, παρά τις τεράστιες δυσκολίες και τις ασφυκτικές πιέσεις, ένα εναλλακτικό υπόδειγμα. Το τρίτο πρόγραμμα προσαρμογής ήταν σαφώς ηπιότερο δημοσιονομικά»

Γιώργος Κατσίγιαννης