Σχολικό συγκρότημα, σχεδιασμένο από τον αρχιτέκτονα Ερνέστο Τσίλερ που έφησε την σφραγίδα του στην νεότερη αρχιτεκτονική ιστορία της Ελλάδας, υπήρξε το κτίριο στην συμβολή των οδών Αχαρνών και Σουρμελή στο κέντρο της Αθήνας, που βρίσκεται υπό κατάληψη από το 2016 και σήμερα το πρωί εκκεννώθηκε από την ΕΛΑΣ.

Έως  το 1933 το κτίριο ήταν η κατοικία του Γ. Αργυρόπουλου.

Μετά την εγκατάσταση των Σχολείων στο Αρσάκειο Ψυχικού το 1933, μεγάλος αριθμός μαθητριών παρέμεινε στο κεντρικό κτήριο. Επιθυμία τού Δ.Σ. τής Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας ήταν να μεταστεγασθούν τα Σχολεία από το κέντρο τής πόλεως, ώστε ολόκληρο το κτήριο να ενοικιασθεί στο Υπουργείο Δικαιοσύνης. Στο πλαίσιο αυτής τής προσπάθειας, επιτροπή επισκέφθηκε και εξέτασε πολλά κτήρια και κατέληξε να προτείνει στο Δ.Σ. την αγορά τής κτισμένης σε σχέδια τού Τσίλλερ οικίας τού Γ. Αργυρόπουλου στη γωνία των οδών Αχαρνών και Σουρμελή, την οποία δεν έκρινε ως απολύτως κατάλληλη, ήταν όμως καταλληλότερη από τις υπόλοιπες που προτάθηκαν.

Έτσι το Δ.Σ., με απόφαση τής 7ης Ιουνίου 1935, ήρθε σε συνεννόηση με τους κληρονόμους του Γ. Αργυρόπουλου για την αγορά της οικίας καθώς και οικοπέδου 2.591 τ.π. έναντι του ποσού των 7. 500.000 δρχ. Το συμβόλαιο υπ’ αριθμ. 13330, που συνέταξε ο συμβολαιογράφος Αθηνών Κ. Δ. Γιαννίτσης, υπέγραψε εκ μέρους της Φ.Ε. ο Πρόεδρος Κωνσταντίνος Κυριακός και οι κληρονόμοι του Γ. Αργυρόπουλου Σοφία και Αλέξανδρος. Το Σχολείο που θα στεγαζόταν εκεί θα ονομαζόταν «Τοσίτσειο» προς τιμήν τής ευεργέτιδος Ελένης Τοσίτσα, που είχε κτίσει το πρώτο Τοσίτσειο Σχολείο για να στεγαστεί εκεί το Εξωτερικό Σχολείο της Εταιρείας.

Στις 6 Οκτωβρίου 1937 πραγματοποιήθηκαν τα επίσημα εγκαίνια στο προαύλιο με αγιασμό ενώπιον τού διδακτικού προσωπικού, των μαθητριών, γονέων και κηδεμόνων. Εκ μέρους του Δ.Σ. ο Αχ. Κύρου, αφού μίλησε για τον στόχο της ΦΕ και των Σχολείων της, το παρέδωσε στους διευθυντές των Σχολείων που θα στεγάζονταν εκεί. Ο γυμνασιάρχης Π. Λαλεχός ευχαρίστησε το Δ.Σ. και υποσχέθηκε εκ μέρους του διδακτικού προσωπικού ότι θα καταβάλουν κάθε προσπάθεια για να ανταποκριθούν στις προσδοκίες τους.

Ο πόλεμος που ξέσπασε το 1940 έγινε αιτία το κτήριο να επιταχθεί για να στεγασθεί εκεί η Πυροσβεστική Υπηρεσία. Τότε τα Σχολεία στεγάστηκαν σε ενοικιασμένα κτήρια, όπως αυτό της οδού Ρεθύμνης και της οδού Μαυρομιχάλη και Ακαδημίας. Όπως ακριβώς συνέβη και με το Αρσάκειο Ψυχικού έτσι και το Τοσίτσειο παρεδόθη στη Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία λίγα χρόνια μετά τη λήξη του πολέμου.

Μετά τον πόλεμο το Σχολείο λειτούργησε κανονικά μέχρι το 1972. Πλήθος μαθητριών από όλα τα σημεία της Αθήνας αποφοίτησαν από το Τοσίτσειο τής οδού Αχαρνών. Το επίπεδο της εκπαίδευσης ήταν υψηλότατο, όπως σε όλα τα Σχολεία της ΦΕ. Τη δεκαετία του 1960 κατά μήκος της οδού Σουρμελή κτίστηκε νέο κτήριο για να στεγάσει τις τάξεις του Γυμνασίου. Το 1968 μάλιστα προστέθηκε και 3ος όροφος (4 διδακτικές αίθουσες) σε σχέδια τού Χ. Πολυχρονόπουλου. Όσο ο αριθμός των μαθητριών ήταν μικρός το κτήριο ήταν λειτουργικό. Παρά τις προσπάθειες όμως ανακαίνισής του, πολύ γρήγορα ο θόρυβος, οι κακές συνθήκες στο κέντρο της Αθήνας αλλά και η αδυναμία επέκτασης του Σχολείου δυσχέραναν πολύ τη σωστή λειτουργία του, με αποτέλεσμα το κτήριο να γίνεται όλο και πιο ακατάλληλο.

Έτσι το Δ.Σ. τής Φ.Ε. αποφάσισε την οικοδόμηση νέου Σχολείου σε οικόπεδο 200 στρεμμάτων που είχε αγοράσει η Εταιρεία με απόφαση τού Δ.Σ. στις 26 Νοεμβρίου 1926 σε περιοχή μεταξύ Εκάλης, Δροσιάς και Άνοιξης, το οποίο αποτελούσε τμήμα τού αγροκτήματος «Μπογιάτι», που ανήκε στους αδελφούς Λεωνίδα και Μαρή Εμπειρίκο. Εκεί το 1969 άρχισε να κτίζεται το νέο κτήριο που στέγασε τα Αρσάκεια-Τοσίτσεια Σχολεία από τον Σεπτέμβριο τού 1972.

Το κτήριο της Αχαρνών νοικιάσθηκε και χρησιμοποιήθηκε ως σχολείο από το Δημόσιο από το 1972 μέχρι το 2014.

ΠΗΓΗ: arsakeio.gr