Αγαπημένα αντικείμενα από τα σπίτια μας, συνοδευόμενα από την μικρή τους ιστορία είναι τα «εκθέματα» δύο φωτογραφικών συλλογών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

«Το Μουσείο Μέσα Μου» («The Museum Inside Me»), όπως είναι το λογότυπο των δύο σελίδων που φτιάχτηκαν τις ημέρες του κορονοϊού και του «Μένουμε Σπίτι», είναι μία πρό(σ)κληση που μας απευθύνουν οι δημιουργοί τους, ώστε να στήσουμε το δικό μας μουσείο: Ένα μουσείο όμορφων προσωπικών στιγμών, μέσα από φωτογραφίες και σχόλια που αναρτούν οι ίδιοι οι χρήστες. Την ιδέα εμπνεύστηκαν η Μάρλεν Μούλιου, επίκουρη καθηγήτρια Μουσειολογίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ο Γιάννης Κουκμάς, κοινωνικός ανθρωπολόγος-πολιτιστικός διαχειριστής και η Μαρία Χριστίνα Ευστρατίου, αρχαιολόγος-μουσειολόγος-μουσειοπαιδαγωγός.

Ιδου μερικά «εκθέματα» του Μουσείου:

«Δώρο στον εαυτό μου. Σύγχρονο αντικείμενο που όμως μέσω αυτού μεταφέρομαι στο παρελθόν και κλείνω έξω τους άσχημους θορύβους του σήμερα. Με βοηθά να βυθίζομαι στην πλοκή μιας κινηματογραφικής ταινίας και στην μελωδία μιας αγαπημένης μουσικής. Συνιστάται για την διαδικασία επιλεκτικής ακοής, προς ανακούφιση και χαλάρωση»

«Μαγνητακι απο ταξιδι στην Πουλα (Κροατια)
Ρωμαϊκο Αμφιθεατρο

Η Αρένα είναι το μόνο ρωμαϊκό αμφιθέατρο που έχει διασωθεί με τέσσερις πλευρικούς πύργους και με τους τρεις ρωμαϊκούς αρχιτεκτονικούς ρυθμούς. Είναι το έκτο μεγαλύτερο ρωμαϊκό αμφιθέατρο και ένα σπάνιο παράδειγμα, ανάμεσα στα 200 ρωμαϊκά αμφιθέατρα που διασώθηκαν, μοναδικών τεχνολογικών επιτευγμάτων. Είναι ακόμα το καλύτερα διατηρημένο μνημείο της Κροατίας»

«Αυτό το επιτοίχιο σιδερένιο γλυπτό, τη χορεύτρια ή φουρνάρισσα της Δαμάρεως, το προσπερνούσα για χρόνια. Δεν το είχα προσέξει ποτέ. Χθες το παρατήρησα για πρώτη φορά, σε μία από τις ολιγόλεπτες εξόδους στη γειτονιά. Η κίνησή της, παρότι καρφωμένη στον τοίχο, είναι δική μας, είναι μέσα μας αυτές τις μέρες.»

«(Προ+)Γιαγιαδίστικα, μαμαδίστικα & βενίστικα. Κάθε δαντελάκι, κάθε σχέδιο, κάθε τεχνική, κάθε υφή … έχει την ιστορία του, την ταυτότητά του, το νόημά του. Κάτι το αξέχαστο και το διαφορετικό.
Δεν είναι μια συλλογή ομοειδών εργόχειρων, «μαζική», αλλά μια παρέα συνομιλούντων ή και συνυφασμένων καμιά φορά αφηγήσεων»

«Το καταφύγιο»